Een lange dag

We worden om 06:45 uur verwacht om in te schepen in een klein bootje wat vroeger houthakkers naar de diverse eilanden bracht. Eenmaal aan boord gaan we vol gas de mist die boven het water hangt in. Het water is vlak, geen wind en behalve onze motor is het spokachtig stil. Langzaam trekt de mst op en al snel worden enkele dolfijnen gezien die ons goede reis komen wensen. De trip staat gepland om 9 uur te duren en brengt ons over water naar het vaste land tegenover Vancouver eiland (vaste land Canada) en een rivier genaamd de knitlet in. Hier gaan we over op speciale platte bodem bootjes het berengebied in. Onderweg maken we een sanitaire stop (er is geen wc aan boord) bij een klein eilandje waar ook gelijk benzine getankt wordt. Net voor lunch tijd komen we aan bij de rivier en veranderen van bootje. Alleen is het nog laag water dus we komen niet veel verder dan dei ngang van de rivier en moeten wachten op opkomend water. Even later zien we het water met veel snelheid de rivier instromen. Een snelle luch op een soort vlonder en aan boord. Geen geluid maken, geen opvallende kleding en goed luisteren/kijken, dit alles krijgen we nog als advies mee. De 2 gidsen zijn veel naast het bootje te vinden omdat het water niet diep is en er geen motor gebruikt mag worden om de beren niet af te schrikken moeten zij het bootje slepen en duwen. Het is een warme dag en doodstil. Ineens is daar de 1e melding van een beer, maar wij missen deze net. Niet veel later zien we een beer met 2 jongen even langs de waterkant verschijnen. ook voor deze beren is het te warm om in de zon te komen en trekken zich na enkele minuten, zonder ons een blik waardig te gunnen, terug. Voorzichtig dobberen we, getrokken/geduwd door de 2 gidsen, verder de monding van de rivier in. Soms is de rivier niet breeder dan 4 mtr. en van beide kanten kan er een beer opdoemen. We horen nog wat, maar na ongeveer 2 uur moeten we terug. Uiteindelijk hebben we ook nog een beer op het strand gezien zo komt ht totaal op 3 beren. Op de terugweg besluiten de gidsen om ons door het hoge gras te loodsen met het bootje. In dit gras was een smalle doorgang en brengt ons opnieuw dicht langs berengebied. We kijken nog volop rond maar zien nog niets tot we plots vast komen te zitten in het gras. Beide gidsen moeten nu hard werken om ons weer los te krijgen en ondertussen krijgen wij de show van ons leven van enkele Bald Eagles. Twee van deze schitterende arenden zitten ca. 20 mtr. van ons vandaag en besluiten ons te laten zien wat vliegen, vissen en vallen is. Nog nooit zo iets schoons gezien! Rond ons kijkend nemen we nog enkele exemplaren van dit soort vogels waar die stilzwijgend vanuit de toppen van de bomen kijken. Misschien te weinig beren gekeken, maar deze show maakt veel , zo niet alles, goed. Veel te vlug, maar we lopen al achter op schema, moeten we dit schitterend gebied verlaten. Volop wildernis> Ik vergeet nog bijna te vertellen over de zalm. Zalmen geeft niet het juiste aantal en formaat weer. Er moet een meervoud zijn van zalmen! Zo veel en zo groot. springend over het water ben je soms bang dat ze niet aan boord springen. En zoals onze gind vertelde: Om hier een zalm te vangen heb je geen hengel nodig, maar een vork! Op de weg terug worden we nog getrakteerd op een walvis dir kort boven komt en ons met de staart uitzwaaid. Ongeveer een uur later, maar er is daar zo veel te zien, dan gepland komen we aan in Telegraph Cove na een 10 uur durende trip!
Snel een heerlijke maaltijd in de saloon en om 9 uur 's avond liggen wel al in bed. Vol verwachting wat morgen ons gaat brengen.